In dit cello & piano concert worden twee meesters uit de Duitse Romantiek vergezeld door twee grootheden uit de twintigste eeuw die ieder op hun eigen manier het romantische idioom in hun werk hebben geïntegreerd en getransformeerd. 

Schuman

“Precies het soort muziek waar ik zoveel van houd: briljant, fris en gepassioneerd!”, aldus Clara Schumann over het adagio en allegro van haar echtgenoot. Oorspronkelijk voor hoorn en piano geconcipieerd, besloot Schumann het stuk ook uit te geven in een versie voor cello en piano. 

Brahms

De tweede cellosonate van Brahms is een echte hoeksteen van het romantische cellorepertoire. Een hoogst gepassioneerd, machtig en meeslepend stuk dat bij de premiere in 1886 echter wel de nodige kritiek te verduren kreeg wegens de overvloed aan “modernistische, tot chaos leidende elementen”. 

Barber

Tijdens een reis door Europa schreef de jeugdige Amerikaanse compositiestudent Samuel Barber in 1932 zijn cellosonate op.6. Het stuk leunt enerzijds zwaar op het nalatenschap van Brahms (de opening van deze sonate en die van de tweede cellosonate van Brahms vertonen opvallende gelijkenissen!), anderzijds getuigen de vele metrische en harmonische verschuivingen van modernistische invloeden. 

Martinu

De Moldavisch-Boheemse componist Martinu, die vlak na het uitbreken van de tweede wereldoorlog naar Amerika was gevlucht, schreef in 1942 zijn sprankelende variaties over een thema van Rossini, die hij opdroeg aan de wereldberoemde cellist Piatigorsky. In tegenstelling tot de variaties over hetzelfde thema van de grote romantische vioolcomponist Paganini schreef Martinu een belangrijke pianopartij en het hoogst virtuoze werk blinkt uit door prachtige ritmische vondsten en klankeffecten in de cello. 

Word ‘Vriend’ van het Rosa Spier Huis en ontvang 5,00 korting op uw toegangskaart! Klik hier om Vriend te worden.